മടുപ്പ്

മഞ്ഞിന്റെ നരച്ചൊരു വെളുപ്പാണ്‌ മനസ്സില്‍ നിറയുന്നത്. മരവിപ്പ് മനസ്സിനെ കീഴ്പ്പെടുത്തുന്നു. അനന്തമായൊരു ശൂന്യതയിലേക്ക് എത്തി പെടുന്നത് പോലെ. ഭാവനയില്‍ അലയുന്നതിനും സ്വപ്നം കാണാനുമുള്ള കഴിവ് എനിക്ക് നഷ്ടപെടുകയാണ് എന്ന് തോന്നുന്നു. ലക്ഷ്യമില്ലാതെയുള്ള ഈ യാത്രയില്‍ എന്റെ ആശ്രയം സ്വപ്നങ്ങളില്‍ സ്വയം നഷ്ടമാകാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നു എന്നതാണ്. എന്തേ എല്ലാറ്റിനോടും മടുപ്പ് തോന്നാന്‍? ഉള്ളില്‍ കാത്തുവച്ചിരുന്ന പ്രണയം പോലും എനിക്ക് അന്യമാവുകയാണോ?എന്റേതല്ലാത്ത ഒരു വ്യക്തിത്വത്തിലേക്ക് ഞാന്‍ മാറുകയാണോ? ഒരു വിളിപ്പാടകലെ നില്‍ക്കുന്ന നിത്യ കാമുകനോടുള്ള പ്രണയം വീണ്ടും തീവ്രം ആകുന്നു, മരണത്തിനോടുള്ള ഒടുങ്ങാത്ത ആകര്‍ഷണം. ആ തണുത്ത കരങ്ങളുടെ സ്പര്‍ശമേല്‍ക്കാന്‍, മറവിയിലേക്ക് മറയാന്‍ വെറുതെ മോഹിച്ചു പോകുന്നു. അദൃശ്യമായ ചങ്ങലകള്‍ എന്നെ ചുറ്റി വരിഞ്ഞിട്ടുള്ളത് മറക്കാതെയല്ല, എന്നിട്ടും ഹേ അദൃശ്യ കാമുകാ ഞാന്‍ നിന്‍ അരികിലെത്താന്‍ കൊതിക്കുന്നു